"

"(...) Zgodnie z art. 607k § 3 kpk samoistną podstawą zastosowania tymczasowego aresztowania jest istnienie wydanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej prawomocnego wyroku skazującego lub innej decyzji stanowiącej podstawę pozbawienia wolności osoby ściganej. Nie mniej jednak przepisy Decyzji ramowej nie pozwalają na wyciągnięcie wprost wniosku, że obowiązek stosowania tymczasowego aresztowania spoczywa na sądzie w każdym przypadku. Zgodnie z art. 12 wskazanej Decyzji ramowej, kiedy osoba ścigana zostaje aresztowana na podstawie ENA, wykonujący organ sądowy podejmuje decyzję czy osoba ta powinna zostać pozbawiona wolności, zgodnie z prawem państwa członkowskiego wykonującego nakaz. Wprost wynika to zresztą z treści art. 607k § 3 kpk, który stanowi, że na wniosek prokuratora sąd okręgowy może zastosować tymczasowe aresztowanie, oznaczając jego termin na czas niezbędny do przekazania osoby ściganej".

- tak Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w postanowieniu z 26 kwietnia 2021 r. (sygn. II AKz 276/21), w kolejnym orzeczeniu dotyczącym tymczasowego aresztowania przełamującym dotychczasowe schematy.

ENA nie musi oznaczać tymczasowego aresztowania

Mając na uwadze, że wykonanie europejskiego nakazu aresztowania skierowanego do Polski przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, nie zawsze wymaga izolacji osoby, której dotyczy nakaz europejski, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu uznał, że wystarczającym środkiem gwarantującym przekazanie polskiego obywatela do kraju wydającego nakaz będzie poręczenie majątkowe (uwzględniając w tej części zażalenie obrońcy podejrzanego).

Warto podkreślić, że tożsamy pogląd wyraził także Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z 6 lipca 2018 r. (sygn. II AKz 325/18). Jednakże w realiach procedowanej sprawy Sąd Apelacyjny nie zmienił decyzji Sądu Okręgowego o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Warto odnotować, że krakowski Sąd Apelacyjny w swoim postanowieniu krytycznie odniósł się do faktu, że orzeczenie sądu I instancji nie zawierało żadnych rozważań o ewentualnym zastosowaniu w sprawie nieizolacyjnych środków zapobiegawczych.

To niestety wciąż częsty mankament orzeczeń dotyczących stosowania tymczasowego aresztowania. Obowiązek Sądu rozstrzygającego w przedmiocie tymczasowego aresztowania o rzeczywistym rozważeniu zastosowania środków nieizolacyjnych wynika wprost z art. 251§ 3 in fine 1 k.p.k. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że ów przepis znajduje zastosowanie również w przypadku rozstrzygania o środkach zapobiegawczych w ramach postępowań w przedmiocie przekazania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa UE obywatela polskiego ściganego europejskim nakazem aresztowania.

Poniżej pełna treść postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu. Dobrej lektury!

Zobacz również "Tymczasowe aresztowanie. Praktyczny przewodnik dla osadzonych, ich bliskich oraz obrońców" - nowatorska publikacja o stosowaniu i wykonywaniu tymczasowego aresztowania z praktycznego punktu widzenia, zawierająca niezbędne orzecznictwo oraz wzory pism procesowych oraz wzory pism do administracji Aresztu Śledczego.