P

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 8.04.2020 r. (II AKz 207/20):

1. Przepisy art. 156 § 5a k.p.k. w zw. z art. 249a § 1 k.p.k. w zakresie, w jakim umożliwiają odmówienie obronie dostępu do akt sprawy w części obejmującej zeznania świadków, o których mowa w art. 250 § 2b k.p.k., w sytuacji, gdy zeznania te stanowią podstawę zastosowania tymczasowego aresztowania i mają istotne znaczenie dla możliwości skutecznego zakwestionowania legalności i zasadności tej decyzji, stanowią nieproporcjonalne ograniczenie konstytucyjnego prawa do obrony (art. 42 ust. 2 Konstytucji RP), postępowanie, w którym mają one zastosowanie nie odpowiada wymogom wynikającym ze standardu habeas corpus na gruncie art. 5 ust. 4 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, jak również są one sprzeczne z treścią art. 7 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z 22.05.2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (Dz. Urz. UE L z 1.06.2012 r., Nr 142, s. 1).

2. Sąd orzekający w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania zobowiązany jest na mocy zasady pierwszeństwa prawa Unii odstąpić od stosowania art. 156 § 5a k.p.k. w zw. z art. 249a § 1 k.p.k. i art. 250 § 2b k.p.k. jako sprzecznego z bezpośrednio skutecznym przepisem art. 7 ust. 1 dyrektywy 2012/13.

Glosa dr Macieja Fingasa do powyższego postanowienia na łamach czasopisma Palestra nr 12/2020, dostępna tutaj:

https://palestra.pl/pl/czasopismo/wydanie/12-2020/artykul/bezposrednie-stosowanie-dyrektywy-2012-13-w-zakresie-dostepu-obrony-do-akt-sprawy-w-procesie-karnym-glosa-do-postanowienia-sadu-apelacyjnego-w-g-dansku-z-8.04.2020-r.-ii-ak-z-207-20

Tekst Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z 22.05.2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (Dz. Urz. UE L z 1.06.2012 r., Nr 142, s. 1).

Zobacz także artykuł autorstwa SSA Andrzeja Kota: Wyzwania obrońcy podejrzanego przez pryzmat regulacji dotyczących dostępu do akt sprawy, ze szczególnym uwzględnieniem postępowania w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania